Çevre sorunları konusunda farkındalık oluşturup bu çerçevede çözüm önerileri ve alternatifler sunan Ondokuz Mayıs Üniversitesi Çevre Sorunları Uygulama ve Araştırma Merkezi (OMÜ-ÇEVSAM), belli aralıklarla düzenlediği söyleşilerine devam ediyor. Söyleşi dizisinde bu kez son aylarda Marmara Denizi’ni kaplayan ve ciddi bir tehdit oluşturan müsilaj OMÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Özgür Baytut’un katılımıyla odağa alındı. ÇEVSAM müdürü ve aynı zamanda Mühendislik Fakültesi Çevre Mühendisliği öğretim üyesi Prof. Dr. Yüksel Ardalı’nın moderatörlüğünü yaptığı söyleşi programı, OMÜ’nün YouTube kanalı üzerinden çevrim içi (on-line) gerçekleşti.
KARADENİZ'DE MÜSİLAJ TEŞHİS ETTİK
Söyleşide Karadeniz’de de müsilaj teşhis ettiklerine dikkat çeken Prof. Dr. Baytut, “Tabii ki önlemler alınıp bu yönde çalışmaların yapılması gerekiyor ve bu kirlilik mutlaka izlenmeli. Yüzeyden müsilajın temizlenmesi öncelikli yapılacaklar arasında fakat yeterli değil, çünkü pek çok canlıya zarar verebilecek ve oksijen tüketimini arttıracak müsilaj çökeltileri, önümüzdeki günlerde istenmeyen koşullara neden olabilir. Müsilaj, okyanus ve deniz kıyılarında görülen birikintilere deniyor. Akdeniz’de 18. yüzyıldan itibaren süregelen bu durum ‘mare sporco’ (kirli deniz) olarak da bilinmekte. Müsilaj kümeleri genellikle suların ısındığı, su sütununun tabakalaştığı ve meteorolojik durumların nispeten sabit olduğu ilkbahar sonlarında görülmekte” dedi.
MÜSİLAJ TÜM CANLILARI TEHDİT EDİYOR
Müsilajın oluşmasındaki nedenler hakkında detaylar aktaran Prof. Dr. Özgür Baytut, “Müsilaj üretimi tekat dinoflagellatlardan ‘gonyaulax fragilis (schütt) kofoid’in aşırı üremesi ile ilişkilendirilmiştir. Gonyaulax fragilis, Marmara Denizi’nde bilimsel olarak ilk defa 2004 yılında rapor ediliyor. Bununla birlikte müsilajın, Marmara Denizi’nde 1990’lı yıllardan itibaren çeşitli deniz insanları tarafından görüldüğü belirtilmiştir. Müsilaj, gonyaulax fragilis tarafından salgılanır fakat tıpkı yapı harcına katılan çakıl taşının; harcın miktarını, yoğunluğunu ve dayanıklılığını arttırması gibi müsilajın içinde bulunan ve zincir oluşturan diyatomeler de müsilajın hacmini artırır. Belli bir süre sonra bu çürüme başladığında, su yüzeyinde, su sütununda ve bentik bölgede oksijen azlığı (hipoksia) ve yokluğu (anoksia) gözlenebilir. Nihayetinde de bu durum; bentik omurgasızlar ve kabuklular ile balıkların solungaçlarını tıkar ve bu canlıların solunum yapmasını engeller. Müsilajla birlikte diğer toksik algler aynı anda bulunabilir ve diğer canlılar için zehirlenme tehlikesi ortaya çıkabilir” diye konuştu.