Bizim mahallenin çocuğudur Arslan...
Yani garibanların...
Dürüst insanların...
Gelenek görenek bilenlerin...
Adam gibi adamların dostudur...
Hava civa ne mümkün...
Olduğu gibi...
Göründüğü gibidir...
Yalan dolanı olmaz..
Riya bulunmaz...
Akçeli işlere bulaşmaz...
Arslan gibi yani...
Yedi ay önce 'İlkadım'a adayım' dedi...
Halka koştu...
Reis'e inandı...
Düştü yollara...
O mahalle senin...
Bu muhtar benim diyerek nefes almadan yürüdü...
Tek bir hedefi vardı...
Ezilmişlerin...
Fakir fukaranın...
Garip gurabanın sesi olmaktı...
İlkadım'da tabuları yıkıp 'Biz de bu memleketin evladıyız' deyip ön açmaktı...
7 ay sahada bunu başardı...
Sevdi, sevildi...
Hiç durmadan partisi için çalıştı...
Vicdanlara seslendi...
Günüllere girdi...
En önemlisi de hep şunu söyledi;
'Başkan olursam bu belediyenin delikli kuruşu benden sorulacak' dedi...
Samsunspor O'nun gözbebeği oldu...
O maçtan bu maça şehrin markasını yanlız bırakmadı...
Arslan gibi, halkla beraber...
Musa Arslan İlkadım'da böyle bir portre çizdi...
O şimdi İlkadım Belediye Başkan Aday Adayı...
O artık bir başkan...
Olsa da başkan olmasa da...
O gönüllerin başkanı...
Gerçek bir AK Partili...
İnanmış bir dava adamı...
Adaylığı Ankara'da değil...
Kapalı kapılar ardında asla...
Halkın tam kendisinde aradı...
Siyaseti hep halkla yaptı...
Sevgi ekti, sevgi biçecek...
Saygı gösterdi, saygı görecek...
Kitabın tam ortasından derler ya...
Halkla yürüdü, halkın adam olarak kalacak...
Biz O'nu siyasetçi olarak değil...
Bir gönül adamı olarak hep seveceğiz...
Başkan olsa da, olmasa da...
Yolu açık, şansı bol olsun...
Son söz olarak;
İlkadım Arslan'sız...
Arslan, İlkadımsız olmaz...
Aksini söyleyen beri gelsin...
Esen kalın...