Ordu’da yaşayan 66 yaşındaki Seyfi Yavuz, bundan 16 yıl önce bir akraba ziyareti dönüşü trafik kazası geçirdi. Kaza sonrası boynundan aşağısı felç oldu. Yaklaşık 3 yıl boyunca hastanede solunum cihazına bağlı olarak yaşayan Yavuz, bu süreçte hafız kaybı problemleri de yaşadı. 3 yılın ardından evine dönen ve bağlı olduğu kooperatifin destekleriyle ikamet ettiği binanın dış cephesine taşıma asansörü yaptırılan Yavuz, eşinin ve komşularının yardımıyla bu sayede sokağa çıkabiliyor. Yüzde 90’dan fazla engelli raporu bulunan Seyfi Yavuz, doktorların ‘yaşayamaz’ demesine rağmen 16 yıldır hayata tutunmaya çalışıyor. Yavuz, bir süre önce bir başkasını vekaleten hacca dahi gönderdiğini belirtiyor. 

3 yıl boyunca hiçbir doktor yaşama şansı vermedi ama o vekil ‘hacı’ oldu 

Tedavi gördüğü süre boyunca doktorların kendinden umudu kestiğini ancak kendisinin de azmiyle hayata tutunduğunu ifade eden Yavuz, akli dengesi yerine gelince vekaleten bir kişiyi hacca gönderdiğini aktardı. Yavuz, “Allah böyle diledi ve oldu. Yaşamam gerekiyormuş. Yaşadıktan sonra vekil hacı oldum, cami imamımızı vekil olarak hacca gönderdim” şeklinde konuştu. 

“Eşimden Allah razı olsun, 16 yıldır bana çocuk gibi bakıyor” 

Zamanının büyük kısmında ikamet ettiği sokakta geçiren Yavuz, maddi olarak hiçbir beklentisi olmadığını, devlet yetkililerin kendisine her türlü imkanı sağladığını aktardı. Kaza sonrası 3 kızını da evlendirdiğini ifade eden Yavuz, bütün engellilerin sokağa çıkması gerektiğini belirterek, şu ifadelere yer verdi: 
“Engelliler ekonomik durumları el vermiyorsa, dışarı çıkmak istiyorlarsa gelsinler ben onlara yardımcı olacağım. Devletimiz ve milletimiz bu konuda duyarlıdır. Bu asansörü kim nereye isterse yapmak isteyen benden bilgi alsın. İnsan dışarı çıktığı zaman hayata bağlanıyor. Eşimden Allah razı olsun. 16 yıldır benimle çok yakından ilgileniyor. Ben bu şekilde sokaktaysam, evde yatan hastanın olmaması gerekiyor.” 

“Allah eşimi başımdan eksik etmesin” 

Seyfi Yavuz’un en büyük destekçisi ve eşi Melek Yavuz ise kazadan sonra eşini eve getirdiklerinde bir süre çarşafla sokağa çıkartabildiklerini söyledi. Yapılan asansörün kendilerine adeta el-ayak olduğunu ifade eden Melek Yavuz, “Bir gün asansör çalışmasa eşim evde duramıyor. Aşağıya iniyor ve arkadaşları ile görüşüyor. Sebep olanlardan Allah razı olsun. Biz böyle yaşamaya alıştık, Allah bizi birbirimizden ayırmasın. Bakımı çok zor, eli ve ayağı yok, boynundan aşağısı felç ama ben onun her şeyine alıştım. Allah bu günleri aratmasın. Onu da Allah başımdan eksik etmesin” ifadelerine yer verdi. 
Öte yandan, mahallede bulunan çocuklar, gençler ve vatandaşlar, Seyfi Yavuz ile yakından ilgileniyor, çay içip yemek yemesine yardımcı oluyor.